شعر

بسمه تعالی

چن وقت بود که شعرنگفته بودم، دلم گرفت و ...

درختان سیب

شگوفه باران شده اند

وهنوزمرداب

خواب نیلوفرهای آبی را می بیند

ای توبهترین ترانه

ای نجوای سبزعشق

درگوش درختان!

شگوفه های سیب خواب تورامی بینند

که فردا،

خورشید ماتویی

وصدای تو

آسمان ماست

فردا،

درختان سیب

سپاهان سبز پوش تواند

وزیتونها

آیین عاشقی ما!

فردا،

صبح های دعای عهد

صبح های بارانی

صبح های مه آلودتنها

ستاره سهیل خودرا

خواهنددید

فردا،

آخرین ماهی سوخته درعطش

وآخرین یاس کبود

گواهی خواهند داد:

خورشید ماتویی

درآخرین غروب گل شقایق ات را دریاب!

وآب را

ازکابوس مردابی اش

نجات بده

عمر گل کوتاه است

چون تا قبل ازپرپر شدن

نمی تواند

به خورشید چشم های تو

عروج کند

خورشید من،بیا!

آفتاب من

نگاه شوقی ات را

به گلبوته های وحشی بسپار

                                پایان